Ik was best nerveus voor mijn gesprek met de rechter. Maar ze bleek super aardig en heel normaal.
Ik was best wel zenuwachtig toen ik die brief van de rechter kreeg. Wat moet ik dan zeggen over papa en mama?
Ik houd van hun allebei. Die rechter was echt aardig. Ze vroeg of ik al eerder hier was geweest en hoe het op school gaat en hoe het thuis gaat. En toen gingen we erover praten dat papa en mama uit elkaar zijn en dat ik twee huizen heb. Echt een fijn gesprek was het.
Ze vroeg ook hoe ik erover dacht en wat ik zou willen.
Het ging helemaal niet over wat ik van papa en mama vind, maar over hoe mijn leven er straks uit gaat zien. Ik ben blij dat ik heb kunnen vertellen wat ik wil, want nu kan ze dat ook meenemen in haar besluit. Ik was ook helemaal niet zenuwachtig meer.